Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΥΛΟΦΡΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΑΘΕ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΘΕΝΑΣ

Κάθε Χριστούγεννα καθένας

γιορτάζει τὸν ἑαυτό του στολισμένο

μ’ ὅλα τὰ ἐπίκαιρα πάθη

μ’ ὅλες τὶς τρέχουσες ἡδονὲς

μ’ὅλα τὰ ἐφήμερα προστάγματα τῆς ὕλης.

Κι ὅτι ἀπομένει

-τοῦ «Χριστιανοῦ» τὸ ἄδειο προσωπεῖο φορῶντας-

τὸ δίνουμε εὐχαρίστως στὸ Χριστό,

λίγο ποὺ εἶναι καὶ ἀσήμαντο.

Τρύπια σκοτάδια ἀνοίγουνε καὶ πέφτουμε

σὲ ἄδεια γῆ ἀθεόφοβη

γεμᾶτη ἀνέστιους γλεντοκόπους

ποὺ μετατρέπουνε γενέθλια Θεοῦ

σὲ μασκαρᾶτα!

Παράμερα ὡστόσο, 

χωρίς κανείς νὰ τὸ ὑποπτεύεται

ἄνευ ἑστίας καὶ θαλπωρῆς

στὸ πρόσωπο τοῦ Λόγου

ὅπως ἀεί, θὰ γεννηθεῖ, θὰ βαπτισθεῖ

θα σταυρωθεῖ κι ἀφοῦ πεθάνει θὰ ἀναστηθεῖ,

στὸ πρόσωπο τοῦ Λόγου Σαρκωμένη θὰ ἀνεβεῖ,

ἄφθορος ἄνθρωπος στὴν οὐρανία Του βασιλεία,

Αὐτὴ ποὺ ἀγαπάει μανικὰ τὸ πλᾶσμα Της

Τριάς ἡ Παναγία κι Ὁμοούσιος

Τριάς δεδοξασμένη στοὺς αἰῶνες.

Γ. Ε. Βολουδάκης 21/12/2009