ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΤΩΡΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου
Στις 25 Δεκεμβρίου θα γιορτάσουμε την κατά σάρκα γέννηση του Σωτήρα της ανθρωπότητας .
Του Χριστού μας.
Πως πορευόμαστε όμως προς αυτήν την ημέρα; Με ολοκληρωμένη μετάνοια, με πίστη, με ταπείνωση, με καθαρή ομολογία, ατενίζοντας και ακολουθώντας το πρόσωπο και το παράδειγμα του Χριστού μας;
Όχι δυστυχώς! “Γιορτάζουμε” Χριστούγεννα χωρίς... Χριστό! Ναι εκεί φθάσαμε , γιατί οι πολλοί “χριστιανοί” δεν είμαστε “καθαροί”. (Ιωαν. Κεφ.13 στ. 10)
Εφέτος, όπως και πέρυσι και πρόπερσι και και εδώ και πολλές δεκαετίες, την γέννηση του Χριστού, οι ποιο πολλοί άνθρωποι, που αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Χριστιανοί, δεν θα την γιορτάσουμε, απλά θα βιώσουμε τα Χριστούγεννα ως μια ακόμα μέρα αργίας, γιατί μέσα στην ψυχή και την καρδιά μας δεν θα υπάρχει η χαρά της γιορτής της έλευσης στον Κόσμο του Σωτήρα του.
Η ελιτ του Δυτικού Κόσμου του “ορθολογισμού” του “αγνωστικισμού” και του “αθεϊσμού”, έφερε την γιορτή των Χριστουγέννων και του Αγίου Βασιλείου στα μέτρα της.
Ο Χριστός τους ενοχλεί.
Η τηλεόραση και τα άλλα ΜΜΕ δεν μιλάνε, ούτε για το μήνυμα του Ευαγγελίου που ο Χριστός μας έφερε με την γέννησή Του, ούτε για την ιστορική μορφή και το έργο του Αγίου Μεγάλου Βασιλείου, ούτε προβάλλουν τον ηρωισμό του Πρωτομάρτυρα Στέφανου.
Μας προτρέπουν, μόνο να “γιορτάσουμε” με όσα περισσότερα “δώρα” μπορούμε μέσα σ' ένα διονυσιακό καταναλωτικό ξεφάντωμα.
Αντί των γνήσιων εορτασμών που από παράδοση είχαμε, κατάφερε η ελιτ να γιορτάζουμε σαν παγανιστές τις γιορτές. Ως γιορτές του "καταναλωτισμού". Γιορτές χωρίς Χριστό.
Αόρατες εγκόσμιες δυνάμεις, υπηρέτες του αόρατου αντιχρίστου, πολλές δεκαετίες ενεργούν ποικιλότροπα για την απαλοιφής του όρου “Χριστούγεννα” από την ζωή μας.
Εξαφανίστηκε το έθιμο της αποστολής πληθώρας καρτών με την εικόνα της γέννησης του Σωτήρα μας στη φάτνη και την ευχή “Καλά Χριστούγεννα”.
Το ίδιο και από τις βιτρίνες των καταστημάτων, όπως και από το ευχολόγιο των διεθνών και εγχώριων οργανισμών και από το αυθόρμητο λεξιλόγιό μας. Ήδη τα καταστήματα χρησιμοποιούν τον όρο “καλές γιορτές” και όχι “Καλά Χριστούγεννα” .
Αυτό που ζούμε οι Έλληνες τις τελευταίες δεκαετίες, εικονογραφείται δραματικά μέσα από την αλληγορία του Σπηλαίου που μας χάρισε ο μεγάλος μας πρόγονος ο Πλάτωνας.
Με σημερινούς όρους το Σπήλαιο του Πλάτωνα είναι κάτι σαν αόρατη αίθουσα κινηματογράφου. Μπροστά η μεγάλη οθόνη, στην μέση τα καθίσματα που όλοι καθόμαστε και πίσω οι μηχανές προβολής.
Μηχανές προβολής είναι οι οθόνες των τηλεοράσεων, των ραδιοφώνων, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των σύγχρονων τηλεφώνων.
Για ώρες, ως θεατές και ακροατές, ξεχνούμε την πραγματική μας ζωή και συμμετέχουμε σε αυτό που παίζεται στις οθόνες των . Λογική, συναισθήματα, αισθητική, βούληση όλα πια συναρτούνται με το θέαμα και το ακρόαμα.
Για ώρες όλοι ζούμε μια άλλη ζωή, που δεν είναι δική μας. Είναι η ζωή που κάποιοι άλλοι οι “παγκοσμιοποιητές” του αντιχρίστου έφτιαξαν για εμάς χωρίς εμάς.
Όταν αυτό επαναλαμβάνεται συνέχεια κάθε μέρα για ώρες, τότε όλα μας τα αισθήματα, η λογική μας, όλη η ανθρωπινή υπόσταση μας, το αληθές ή το ψευδές, θα εξαρτάται από την νόηση και βούληση αυτών, που γράφουν και σκηνοθετούν τα έργα που παρακολουθήσαμε και ακούσαμε, ενώ εμείς θα νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, ότι εμείς τα επιλέγουμε.
Φυλακισμένοι μέσα σε αυτό το αόρατο “Σπήλαιο” θα βγάζουμε συμπέρασμα, θα κάνουμε υποθέσεις, θα ακολουθούμε ερμηνευτικές τυπικότητες και κυρίως θα δημιουργούμε πίστη για το τι είναι αληθές και για το τι είναι ψευδές, όπως θέλουν οι αντίχριστοι. Αυτό είναι φυλακή, είναι η αλλοτρίωσή μας.
Στόχευση η εξαφάνιση της πίστης μας. Και εμείς πως αντιδρούμε; Αυτοφιμωνόματε, αδυνατούμε να προστατεύσουμε τις παραδόσεις μας, απομειώνουμε (έστω ακούσια) το νόημά των εορτών στο όνομα μιας στρεβλής αντίληψης περί προόδου.
Σερνόμαστε σε σκαλοπάτια παρακμής, μη έχοντας την θέληση και την δύναμη να πάμε κόντρα στο ρεύμα της παθητικής ομογενοποίησης των κοινωνιών, κόντρα στην παγκοσμιοποίηση των δυνάμεων του σκότους.
Για την εωσφορική ελιτ η γενίκευση του εορταστικού καταναλωτισμού είναι “θετική εξέλιξη προς την πρόοδο της κοινωνίας” Έτσι πιστεύουν ότι τα Χριστούγεννα θα περνούν και… θα χάνεται σιγά σιγά το μήνυμά τους! Θα σβήσουν!
Πρώτα αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Μετά είναι να πάρουμε την απόφαση να βγούμε από την σκοτεινό “Σπήλαιο”, για να δούμε την αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι ότι η εποχή μας είναι κρίσιμη όπως ήταν κρίσιμη και την εποχή της κατά σάρκα γέννησης του Κυρίου μας.
Βέβαια αυτήν την αλήθεια πρέπει στη συνέχεια την πούμε να την εξηγήσουμε στους συνανθρώπους μας.
Πρέπει να το κάνουμε και αυτό γιατί μόνο έτσι θα δικαιώσουμε την έξοδο μας από το “Σπήλαιο”.
Αδελφοί, είναι χρέος όλων μας να αντιληφθούμε το που βρισκόμαστε. Να μετανοήσουμε για την μέχρι σήμερα αδράνειά μας.
Χρέος μας, ο αγώνας ενάντια σε αυτά τα σχέδια. Αγώνας μέσα μας και αγώνας έξω στην κοινωνία. Η εωσφορική Παγκοσμιοποίηση δεν θα περάσει! Η σχεδιαζόμενη πανθρησκεία δεν θα γεννηθεί! Αγώνα παντού.
Μέσα μας ενάντια στις φοβίες, ενάντια στις αδυναμίες, ενάντια στα πάθη μας. Αγώνα έξω. Και στην οικογένειά μας, και στους Ιερούς Ναούς, και στις ενορίες και στις παρέες μας, και στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, και ενώπιον των αρχών του Καίσαρα όταν θα χρειαστεί!
Ας θυμηθούμε πως ήταν η κοινωνία την εποχή της Γέννησης του Κυρίου μας.
Οι ιστορικοί την περιγράφουν με μελανά χρώματα. Ήταν κοινωνία της σκληρότητας και της διαφθοράς. Διανοούμενοι και λαός γκρεμίζονταν σε μια ζωή χωρίς νόημα. Θηριομαχίες, μονομαχίες, άρτο και θεάματα.
Στις οικογένειες ο pater familia απόλυτος εξουσιαστής των μελών της οικογένειάς του, η έκθεση και η πώληση παιδιών ως δούλων, η δουλοποίηση έναντι χρεών, η πώληση ως δούλων των αιχμαλώτων στην καλύτερη περίπτωση γιατί συνηθίζετο και η ρίψη των αιχμαλώτων στις αρρένες στις θηριομαχίες ήταν χαρακτηριστικά γεγονότα της κοινωνίας εκείνης της εποχής.
Και τότε η καταστροφή της κοινωνίας σταμάτησε. Η Γέννηση του Κυρίου μας το Ευαγγέλιό του άλλαξε την πορεία των πραγμάτων. Γιατί “Ούτω γαρ ηγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκε, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ΄έχει ζωήν αιώνιον (Ιωαν. Κεφ.Γ΄στ.16).
Επομένως πλανώνται πλάνην οικτράν όλοι οι Αντίχριστοι! Οι είκοσι αιώνες επιβεβαιώνουν το ακατάλυτο της Εκκλησίας!
Ο Κύριός μας μας θα είναι δίπλα μας : ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ ΘΛΙΨΙΝ ΕΞΕΤΕ, ΑΛΛΑ ΘΑΡΣΕΙΤΕ, ΕΓΩ ΝΕΝΙΚΗΚΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ.
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας το έχει γράψει για να μας εμψυχώνει με τα εξής :
“Εκκλησίας ουδέν ίσον. Τοιούτον έχει μέγεθος η Εκκλησία. Πολεμουμένη νικά, επιβουλευομένη περιγίνεται (ανασταίνεται), υβριζομένη λαμπρότερα καθίσταται. Δέχεται τραύματα και ου καταπίπτει υπό των ελκών (πληγές). Κλυδωνίζεται, άλλ' ου καταποντίζεται. Χειμάζεται, αλλά ναυάγιον ούχ υπομένει. Παλαίει, άλλ' ούχ ηττάται. Πυκτεύει (γρονθοκοπείται), άλλ' ου νικάται”.
Ας δικαιώσουμε λοιπόν και ο καθένας από εμάς την ύπαρξή μας αγωνιζόμενοι! Ας γίνει το 2022 η αρχή του αγώνα για τον καθέναν μας.
Νικήτας Αποστόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου