«ΕΑΝ ΟΥΤΟΙ ΣΙΩΠΗΣΩΣΙΝ ΟΙ ΛΙΘΟΙ ΚΕΚΡΑΞΟΝΤΑΙ» ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ 2016 ΠΟΛΥ...ΕΠΙΚΑΙΡΗ!

Ο BONO ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

ΒΙΝΤΕΟ 

Αυτή η συνέντευξη με τον Bono σχετικά με τον Ιησού Χριστό είναι απλ(ά)ώς συναρπαστική. Διαβάστε την και εμπνευστείτε!

Bono:Ο τρόπος που κατανοώ τις Γραφές έχει απλοποιηθεί χάρη στο πρόσωπο του Χριστού. Ο Χριστός διδάσκει ότι ο Θεός είναι αγάπη. Τι σημαίνει αυτό; Τι σημαίνει για μένα ; μελέτη της ζωής του Χριστού. 

Η αγάπη εδώ περιγράφει τον εαυτό της ως ένα παιδί γεννημένο μέσα σε αχυρένια φτώχεια, στην πιο ευάλωτη κατάσταση από όλες, δίχως τιμές. Δεν αφήνω τη θρησκευτικότητά μου να γίνεται υπερβολικά περίπλοκη . Απλά μονάχα προχωρώ : Λοιπόν, νομίζω ότι γνωρίζω τι είναι ο Θεός. 

Ο Θεός είναι αγάπη, και όσο ανταποκρίνομαι [ξεφυσάει] αφήνοντας τον εαυτό μου να μεταμορφώνεται από αυτή την αγάπη και ενεργώντας μέσα σε αυτή την αγάπη, αυτή είναι η θρησκεία μου. Εκεί που τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα για μένα, είναι όταν προσπαθώ να βιώσω αυτή την αγάπη. Τώρα αυτό δεν είναι τόσο εύκολο.

Michka Assayas: Τι θα έλεγες για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης; Δεν ήταν και τόσο «ειρήνη και αγάπη»;

Bono:Δεν υπάρχει κάτι χίπικο (καλλιτεχνικό 😉 σχετικά με την εικόνα που έχω για τον Χριστό. Τα Ευαγγέλια δίνουν την εικόνα μιας ιδιαίτερα απαιτητικής, ορισμένες φορές διαιρετικής αγάπης, αλλά είναι αγάπη. 

Δέχομαι την Παλαιά Διαθήκη περισσότερο ως μία ταινία δράσης: αίμα, καταδιώξεις αρμάτων, εκκενώσεις πόλεων, πολλά ειδικά εφέ, θάλασσες που χωρίζονται στα δύο, μαζικοί φόνοι, μοιχείες. Τα παιδιά του Θεού , δύστροπα, τρέχουν σε κατάσταση αμόκ. Ίσως γι’ αυτό είναι τόσο εντυπωσιακοί ως αφηγηματικοί τύποι. 

Όμως ο τρόπος που θα το βλέπαμε, όσοι από εμάς προσπαθούμε να σκιαγραφήσουμε το χριστιανικό μας αίνιγμα, είναι ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης μοιάζει με τη διαδρομή από αυστηρό πατέρα σε φίλο. Όταν είσαι παιδί, χρειάζεσαι σαφείς οδηγίες και ορισμένους αυστηρούς κανόνες.

 Αλλά με τον Χριστό, έχουμε πρόσβαση σε μία πρόσωπο-προς-πρόσωπο σχέση, ενώ, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ήταν περισσότερο μία σχέση λατρείας και δέους, μία κάθετη σχέση. Στην Καινή Διαθήκη, από την άλλη, διακρίνουμε έναν Ιησού που φαίνεται οικείος, οριζόντιος. Ο συνδυασμός είναι εκείνο που συνθέτει τον Σταυρό.

Michka:Συζητώντας για τις αιματηρές ταινίες δράσης, μιλούσαμε για τη Νότια και Κεντρική Αμερική την περασμένη φορά. Οι Ιησουίτες ιερείς έφτασαν εκεί με το ευαγγέλιο στο ένα χέρι και με το τουφέκι στο άλλο.

Bono: Ξέρω, ξέρω. Η θρησκεία μπορεί να γίνει ο εχθρός του Θεού. Είναι συχνό αυτό που συμβαίνει όταν ο Θεός, όπως ο Έλβις, έχει αποχωρήσει από το κτίριο [γέλια]. Μία λίστα οδηγιών, εκεί που κάποτε υπήρχε βεβαιότητα. Δόγμα, εκεί που κάποτε οι άνθρωποι απλά το έπρατταν. 

Ένα εκκλησίασμα που οδηγείται από έναν άνθρωπο, εκεί που κάποτε οδηγούνταν από το Άγιο Πνεύμα. Πειθαρχία να αντικαθιστά τη μαθητεία. Γιατί κρυφογελάτε;

Michka Πιστεύω ότι αρχίζω να κατανοώ τη θρησκεία επειδή άρχισα να ενεργώ και να σκέφτομαι ως πατέρας. Τι βγάζεις από αυτό;

Bono: Ναι, θεωρώ ότι είναι φυσιολογικό. Είναι μία εντυπωσιακή ιδέα ότι ο Θεός που δημιούργησε το σύμπαν μπορεί να ζητάει παρέα, μια αληθινή σχέση με τους ανθρώπους, αλλά εκείνο που με κρατάει στα πόδια μου είναι η διαφορά μεταξύ της Χάρης και του Κάρμα.

Michka: Δεν σε έχω ακούσει να μιλάς γι’ αυτό.

Bono: Πραγματικά πιστεύω ότι έχουμε μεταβεί έξω από τη δικαιοδοσία του Κάρμα στη δικαιοδοσία της Χάρης.

Michka: Καλά, αυτό δεν το κάνει σαφέστερο σε μένα.

Bono: Βλέπεις, στον πυρήνα όλων των θρησκειών είναι η ιδέα του Κάρμα. Ξέρεις, αυτό που βγάζεις έξω έρχεται πίσω σε σένα: ένα μάτι για ένα μάτι, ένα δόντι για ένα δόντι, ή στη φυσική. Στους φυσικούς νόμους κάθε ενέργεια συναντιέται με μία ίση ή μία αντίθετή της. Είναι ξεκάθαρο σε μένα ότι το Κάρμα βρίσκεται στην καρδιά ακριβώς του σύμπαντος. 

Είμαι απολύτως σίγουρος γι’ αυτό. Και ακόμα, εμφανίζεται αυτή η ιδέα που ονομάζεται Χάρη να ανατρέψει όλα αυτά τα «όπως θερίζεις, τόσο θα σπείρεις» πράγματα. Η Χάρη αψηφά το λογικό και τη λογική. Η αγάπη διακόπτει, αν θες, τις συνέπειες των πράξεων σου, πράγμα που στην περίπτωση μου είναι όντως πολύ καλά νέα, γιατί έχω κάνει πολλά βλακώδη πράγματα.

Michka Θα με ενδιέφερε να τα ακούσω.

Bono:Αυτό είναι κάτι μεταξύ εμού και του Θεού. Αλλά θα είχα μεγάλο πρόβλημα αν το Κάρμα θα ήταν τελικά ο κριτής μου. Θα ήμουν σε άσχημη κατάσταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογώ τα λάθη μου, αλλά έχω ελπίδες για την Χάρη. Ελπίζω ότι ο Ιησούς πήρε τις αμαρτίες μου πάνω στον Σταυρό, επειδή γνωρίζω ποιος είμαι, και ελπίζω ότι δεν πρέπει να βασίζομαι στη δική μου θρησκευτικότητα.

Michka Ο Υιός του Θεού που παίρνει πάνω του τις αμαρτίες του κόσμου. Μακάρι να μπορούσα να πιστέψω σ’ αυτό.

Bono: Αλλά αγαπώ την ιδέα του Θυσιαστικού Αμνού. Αγαπώ την ιδέα ότι ο Θεός λέει: Κοιτάξτε, κρετίνοι, υπάρχουν συγκεκριμένες συνέπειες στον τρόπο που ζούμε, στον εγωισμό, και υπάρχει η θνητότητα ως κομμάτι ακριβώς της αμαρτωλής φύσης σας, και, ας το αποδεχτούμε, δεν ζείτε μία πολύ σωστή ζωή, σύμφωνοι; Υπάρχουν συνέπειες στις πράξεις. 

Η σημασία του θανάτου του Χριστού είναι ότι ο Χριστός πήρε πάνω του τις αμαρτίες του κόσμου, ώστε αυτά που βγάζουμε προς τα έξω να μην επιστρέφουν σε μας, και ώστε η αμαρτωλή φύση μας να μη συνεπάγεται (θερίζει) τον αυτονόητο θάνατο. Αυτό είναι το θέμα. Αυτό θα πρέπει να μας κρατάει ταπεινούς. Δεν είναι οι δικές μας καλές πράξεις που μας περνάνε μέσα από τις πύλες του παραδείσου.

Michka: Αυτή είναι μία υπέροχη ιδέα, αναντίρρητα. Μια τέτοια σπουδαία ελπίδα είναι θαυμάσια, παρόλο που πλησιάζει την παράνοια, κατά τη δική μου οπτική. Ο Χριστός έχει τη δική του θέση ανάμεσα στους σπουδαιότερους διανοητές του κόσμου. Αλλά Υιός του Θεού, δεν είναι παρατραβηγμένο;

Bono:Όχι, δεν είναι παρατραβηγμένο για μένα. Κοίτα, η κοσμική απάντηση στην ιστορία του Χριστού πηγαίνει πάντα κάπως έτσι: ήταν ένας σπουδαίος προφήτης, προφανώς ένας πολύ ενδιαφέρων τύπος, είχε πολλά να πει παρόμοια με άλλους σπουδαίους προφήτες, όπως ο Ηλίας, ο Μοχάμεντ, ο Βούδας ή ο Κομφούκιος. 

Αλλά στη πραγματικότητα ο Χριστός δεν αφήνει περιθώρια γι’ αυτό. Δεν σε απαλλάσσει από αυτή την ευθύνη. Ο Χριστός λέει: Όχι. Δεν λέω ότι είμαι δάσκαλος, μη με αποκαλείτε δάσκαλο. Δεν λέω ότι είμαι προφήτης. Λέω: «Είμαι ο Μεσσίας». Λέω: «Είμαι ο ενσαρκωμένος Θεός.» Και οι άνθρωποι λένε: Όχι, όχι, σε παρακαλώ, ας είσαι μονάχα προφήτης. Έναν προφήτη, μπορούμε να τον δεχτούμε. 

Είσαι λιγάκι εκκεντρικός. Είχαμε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή που έτρωγε ακρίδες και άγριο μέλι, αυτό μπορούμε να το χειριστούμε. Αλλά μην αναφέρεις την λέξη «Μ» (Μεσσίας)! Γιατί, ξέρεις, θα πρέπει να σε σταυρώσουμε.

Και απαντάει: Όχι, όχι, Ξέρω ότι με περιμένετε να έρθω πίσω με ένα στρατό, και να σας ελευθερώσω από αυτά τα φίδια, αλλά όντως είμαι ο Μεσσίας. 

Σε αυτό το σημείο, όλοι ξεκινούν να κοιτάζουν επίμονα τα παπούτσια τους, και λένε: Ω Θεέ μου, θα συνεχίσει να το λέει αυτό. Οπότε εκείνο που σου απομένει είναι: είτε ο Χριστός ήταν Εκείνος που έλεγε ότι ήταν, ο Μεσσίας, είτε ένας παρανοϊκός. Και εννοώ ότι μιλάμε για τρέλα του επιπέδου του Charles Manson. 

Αυτός ο άνθρωπος ήταν όπως ορισμένοι άνθρωποι για τους οποίους μιλούσαμε νωρίτερα. Αυτός ο άνθρωπος δέθηκε με μία βόμβα, και είχε στο κεφάλι του την επιγραφή «Βασιλιάς των Ιουδαίων», και, όπως τον έβαζαν στον Σταυρό, έλεγε: Ο Κ, μαρτύριο, εδώ είμαστε. 

Φέρτε τον πόνο: Μπορώ να τον σηκώσω. Δεν αστειεύομαι σε αυτό το σημείο. Η ιδέα ότι όλη η πορεία του πολιτισμού για περισσότερο από τον μισό πλανήτη θα άλλαζε την μοίρα του και θα αναποδογυριζόταν από μία τρέλα, για μένα, αυτό (ς) είναι παραλογισμός.

Αν θα μπορούσαμε να είμαστε λίγο περισσότερο όπως Αυτός, ο κόσμος θα μεταμορφωνόταν. Όταν κοιτάω τον Σταυρό του Χριστού, αυτό που βλέπω εκεί πάνω είναι όλα μου τα σ… (σκατά) και όλων των άλλων. 

Έτσι, ρωτάω τον εαυτό μου μία ερώτηση που πολλοί άνθρωποι έχουν κάνει: Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Και ήταν Εκείνος που ο Ίδιος είπε ότι ήταν, ή ήταν απλώς ένας θρησκευτικός παλαβός; Και εκεί βρίσκεται (ο σταυρός;), και αυτή είναι η ερώτηση. Και κανείς δεν μπορεί να σου μιλήσει μέσα σε αυτό ή έξω από αυτό.

ΠΗΓΗ