ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΘΛΙΨΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΥΞΗ Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗ

ΕΤΑΦΗ ΣΤΟ ΜΟΝΑΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΓ. ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ

2 ΒΙΝΤΕΟ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Η σωτηρία και ο πλοηγός

Γράφει ο Γιώργος Βολουδάκης

Πώς περιγράφει κανείς την σωτηρία του; Απλά δεν έχει λόγια και μένει σιωπηλός! Έτσι είναι και τα χείλη όλων μας που υπήρξαμε πνευματικά παιδιά ενός Αγίου! Ναι τώρα μπορώ να το πω και να το κηρύξω παντού γιατί τώρα ετελείωσε τον δρόμο, διατηρώντας την πίστη και του απομένει ο στέφανος της δικαιοσύνης!

Είμαστε βουβοί όχι μόνον από θλίψη αλλά και από το γεγονός ότι τόσα χρόνια που μας οδηγούσε προς την σωτηρία δεν καταλαβαίναμε...

Είχε έναν τρόπο όμορφο, απαλό, με το χιούμορ (την τρυφερότερη, όπως έχω πει, εκδήλωση της Αγάπης του Θεού) με απλές και σίγουρες επεμβάσεις, να κατασκευάζει το σκαρί της σωτηρίας του καθενός μας, γερό και άφοβο στις τρικυμίες! 

Τώρα λοιπόν μένουμε άφωνοι κοιτώντας όλα αυτά τα χρόνια με το μάτι του παρατηρητή, κοιτώντας το σκαρί της σωτηρίας μας και σκεφτόμαστε πως είναι δυνατόν ένας μονάχα άνθρωπος να έχει κατασκευάσει τόσα και τόσα σκάφη όλα ξεχωριστά, ώστε καθένα να ταιριάζει με τον επιβάτη του στον πλου προς την σωτηρία!

Και μένουμε άφωνοι γιατί συνειδητοποιούμε πως τόσα χρόνια μας προετοίμαζε για αυτήν την στιγμή! Την στιγμή που πρέπει να μπούμε στο σκάφος και ώ τι έκπληξη αυτό το σκάφος το ξεχωριστό για τον καθένα, έχει αθέατο αλλά σταθερό, ακλόνητο πλοηγό εκείνον.

   Τα λόγια απαλά, η φωνή υπόηχη αλλά σθεναρή (ακόμα ψάχνω να βρω πως το κατάφερνε) τα νοήματα (τα σημάδια της πορείας) απόλυτα ξεκάθαρα, έτσι ώστε φτάνει να τα ακολουθήσεις για να φτάσεις στον πολυπόθητο λιμένα της σωτηρίας. 

Όλοι το ξέρουμε και γιαυτό δεν μιλάμε... Είναι η ώρα της μεγάλης δικής μας ευθύνης! Πρέπει να αξιοποιήσουμε τα εφόδια που εκείνος μας έδωσε για την σωτηρία μας:Το σκάφος αλλά κυρίως τον πλοηγό!!!

 Παραμιλάς; κακομοίρη...ακούω νοερά να μου λέει σαν φωνή της συνείδησης ένας άλλος παλιός καπετάνιος λίγο πιο φωνακλάς και πιο άτσαλος σε σχέση με τον λεπτεπίλεπτο γέροντά μας αλλά φτιαγμένος κι αυτός από καθαρό ατσάλι... 

Σίγουρα παραμιλάω, σίγουρα δεν είχα σκοπό να λερώσω την σιωπή που μας υπαγόρευσε ο ουράνιος αρμός του Κυρίου καθώς έπαιρνε σαν άνθος την ψυχή του αγίου μας γέροντος και μας άφηνε να ψάλλουμε κλαίοντες «Ότε κατήλθες προς τον θάνατο» και «Χριστός Ανέστη»!!!

 

Αλλά έπρεπε να δω και να πω γι αυτό το σκαρί της σωτηρίας, γι αυτόν τον πλοηγό που από ορατός και καθημερινός έγινε αθέατος και αιώνιος! 

Κερδίσαμε την σωτηρία λοιπόν; Ασφαλώς όχι! Σε μας έγκειται να πάμε το σκάφος στο λιμάνι! Ο παπα-Σαράντης μας έφτιαξε το σκάφος, μας έδωσε και τον πλοηγό! Το ταξίδι είναι δική μας υπόθεση! Να φτάσουμε στο λιμάνι της σωτηρίας. 

Αλλά να το ξέρουμε πως η Σωτηρία είναι υπόθεση του Χριστού! Αυτός θα μας αποβιβάσει! Αυτός που ανήμερα της Σταυροπροσκυνήσεως αποβίβασε τον Άγιο Γέροντά μας στην δική Του Χώρα, των Ζώντων. Και τότε, όταν με το καλό αποβιβαστούμε και μεις θα τον δούμε ξανά ολοφώτεινο να μας υποδέχεται...

Και στα δικά μας λοιπόν! Καλό Παράδεισο Άγιε γέροντά μας!

Γ. Ε. Βολουδάκης